Ayrılığın Karanlığı

Son defa bakarken gözlerine
Ayrılığın siyah hüzünü
Ağır ağır inmişti üstümüze
Kelimeler birer cam kırığı gibi
Her bir parçası yüreğimize batıyordu
Ne sen kalmıştın nede ben
Biz ise hiç varolmamıştık
Parça parça olmuş sevgimiz vardı
Birde ayrılığın küf kokusu
Sinmişti üstümüze
Bu geceye eşlik eden sensizlik
Korkunç bir kara delik gibi
Beni içine çekerek
Boş ve anlamsız hale getiriyordu
Senisizliğime korkularımı
Yalnızlığımıda ekledim
Ben kendi gölgemin
Sığıntılarında yaşarken
Sen hangi güneşli bahçelere
Bensiz gittin