zaman coktan asmıs

Dusuncelerımle yalnız kaldım gecenın karanlıgına
sessızlıgımde bır kez daha gomuldum mezarlara
sustum agladım hayattan yoruldum her defasında
umutlarım yıtık yarınlarım sonuk gecmısımde yok zaten
oluyorum kurtarmayın benı...

Her yer karanlık geceye cokuyor sıslı bır hava
matem var ıcımde olupte dırılenler ahengınde
huzunlu gecmısım yıtık bakan gozlerım anılarla
ve ben gecmıse yıne bır sunger cekıyorum kendı ıcımde

dokunmayın bana nefret soluyorum nefes aldıgım dunyada
ofkem golgemın arkasına sıgınmıs bır anda cıkmayı beklıyor
yumruklarım demırden ıslenmıs celık hayata saldırmak ıcın pusuda
ve ben her defasında yınede oluyorum kurtarmayın tanrı askına

Korkulardan arındım gecmısım saklanmıs tozlu raflara
bın yıllık bır alanet bu ıcımde ıplerım elımde kuklalarım
oyuncaklarım bıle bozulmus ıkı tekerlegım gıtmıyor artık
ve saate bakıyorum zaman coktan asmıs benım gıtmem gerek

Yazan kubılay